Ben bilmem bu hayatta süslü cümleler kurmayı..Ne biliyim öğrenemedim işte her yüreğe salıncaklar kurmayı..Ben öğrenemedim sadece umut etmeyi..Bildiklerim bilmediklerimden çok ama çok az...Öylece bir köşede durupda lâl olupta susmayı..İçimden geliyorsa söyledim..Gelmiyorsa sustum hayatın ellerimden akıp gitmesini bekledim...
Biliyorum şimdi anlamsız koca hayattan bana anlayış göstermesini beklemek..Ben hayata anlayışlı olmadımki..Hep ben..Hep ben ve benim yüreğim dedim..Senin..onun..bunun yüreğini hiç düşünmedim..Öyle ya bu hayatta ben olmasını istiyodum ve olmalıydı...Yanıldım sadece o ol derse oluyormuş koca hayatta..Ben artık iddialı kelimeler kurmuyorum..Kurduğum her cümlenin altında eziliyorum...Her ruhuma dokunan canımı acıyanı çıkarttım ya hayatımdan ...Kendime hiç suçlar yakıştırmadımki...
Ben içimde bir meleğin varolduğuna inanıyordum..Evet herşeye rağmen inanıyordum..Ama artık emin değilim bir melek olduğuma...Hissediyorum içimde birşeyler can çekişiyor..İçimde bir yerlerden çığlıklar yükseliyor...İçimde bir el susturuyor beni...Bugünlerde daha az seviyorum kendimi..Bugünlerde şikayetçiyim bu yürekten..Bugünlerde sanki canım acıyor..
Seninde ruhunda anlamsız bi haykırış varmı?? Seninde bir yerlerde canın acıyormu..Seninde anlamsız tarifsiz tanımsızlığın varmı? Seninde anlam veremediğin hislerin varmı...Eğer öyleyse izin verde kaybolayım sende..Gözlerinde...ruhunda teninde kaybolayım...Sende ben gibiysen...Ölümümde seninde dahilin olmasın..Ölümümden sonra seninde parmak izin kalmasın ellerimde..Bardağımda dudak izin..Gözlerimde kirpiğinin buğusu kalmasın..Yanaklarıma gözyaşının tuzu değmesin..Ve dilimde tadın kalmasın..Çünkü...Çünkü son demlerindeyim..Yaşamın belkide bir uçurumun kıyısındayım...
Bugünlerde içimdeki o melek can çekişiyor..Ben süslü cümleler kuramıyorum...Yalınlığımdan sadeliğimdem...basit cümlelerimden anla..Beni anla olurmu...İçimdeki melek can çekişiyo...Tutarmısın o meleğin ellerinden..
Çarş. Haz. 18, 2008 3:07 pm
